Meer over professionele autonomie

Artsen leggen de eed of belofte af om naar beste vermogen in het belang van iedere patiënt te handelen, ongeacht leeftijd, geaardheid, inkomen, ras of geloof.

Behandeling door een psychotherapeut wordt voortaan alleen nog vergoed als er een DSM-diagnose gesteld is. Het classificatie-systeem wordt daarmee voor verkeerde doeleinden gebruikt.

Afwijken van een richtlijn: soms kan het, soms moet het. Maar dan moet er wel een goede reden voor zijn.

Minister Schippers pleit ervoor soepeler om te gaan met het beroepsgeheim.

Euthanasie bij dementen en psychiatrische patiënten mág van de toetsingscommissies. ‘Daarmee volgen wij de wet’, zegt jurist en ethicus Anne Ruth Mackor. ‘Maar het zou niet verkeerd zijn als ook de rechter er weer eens naar kijkt.’

Zorgverzekeraars en private investeerders zijn steeds vaker betrokken bij overnames in de zorg. Tachtig jaar geleden was dat aan de orde van de dag, maar tegenwoordig roept het veel weerstand op.

De Orde van Medisch Specialisten kraait ten onrechte victorie over het honorariumakkoord met minister Schippers. De budgetoverschrijdingen van 2008, 2009 en 2010, mede ontstaan door een ‘weeffout’ in het DBC-systeem, worden niet verrekend met de veroorzakers. De opgelegde kortingen zijn niets anders dan herstel van deze weeffout. Voor de komende drie jaar is opnieuw een budgetsysteem ingevoerd. Hoezo marktwerking? Hoe het budget per ziekenhuis wordt vastgesteld, is onduidelijk. Per fte of op historische basis? Het ziekenhuis krijgt een vast budget, maar hoe wordt dit verdeeld? Consensus tussen raad van bestuur en specialisten is noodzakelijk. Per 2015 worden integrale tarieven nagestreefd. Het honorarium zit dan dus in het DOT-product. Via het ziekenhuis declareren wordt dan bij het ziekenhuis declareren. Dus weer discussie over professionele autonomie en fiscaal ondernemerschap. Voor de financiële continuïteit van de ZBC’s is niets geregeld. De problemen rondom positie, contract en honorarium zijn door minister Schippers en de Orde verplaatst naar achter de voordeur van het ziekenhuis. De Orde loopt voor de muziek uit door te stellen dat de honorariumbudgetten per ziekenhuis op historische basis moeten worden vastgesteld. Dat is onjuist, daar de bud

Huisartsen en triage-assistenten op een huisartsenpost moeten meer met elkaar…

Onlangs vond in Vancouver de jaarlijkse General Assembly plaats van de World Medical Association (WMA).

Bij haar aantreden heeft de nieuwe minister van VWS, Edith Schippers, verklaard op korte termijn met de medisch specialisten in gesprek te gaan om uit de huidige impasse te komen.

Medisch specialisten hebben massaal gehoor gegeven aan de oproep om in witte jas mee te lopen in een protestmars naar het Binnenhof.

De Orde van Medisch Specialisten belegt op 1 juli een demonstratieve ledenvergadering in Den Haag. Deze vormt de aftrap voor meerdere acties tegen recente overheidsmaatregelen.

Medisch specialisten zitten in de hoek waar de klappen vallen. Ze krijgen de ene tariefkorting na de andere voor hun kiezen. Bovendien staan het vrije beroep en de professionele autonomie onder grote druk. Voor velen is de maat vol.

Wie naar de letter richtlijnen toepast, is nog geen goede huisarts. Dat ben je pas als je over medisch fingerspitzengefühl beschikt, ofwel als je ‘praktische wijsheid’ in huis hebt om de totale patiënt te beoordelen.

Eindelijk mag er in een zorgregio weer gewoon worden samengewerkt. Ieder doet waar hij goed in is, maar houdt de ander wel scherp in de gaten. Of de kwaliteit wel wordt geleverd.

Om een klacht over een collega aan de tuchtrechter voor te leggen, moet de klager een rechtstreeks belanghebbende zijn. Hier betreft het een bedrijfsarts wier professionele autonomie door haar leidinggevende is ondermijnd.

Kimsma, Clark en Van Leeuwen geven een uitstekende beschrijving van de dramatische handeling die euthanasie is (MC 33-34/2008: 1350).

Het artikel van Kimsma, Clark en Van Leeuwen zou ik willen beoordelen met cum laude (MC 33-34/2008: 1350).

Dokters moeten actief werken aan het vertrouwen in de gezondheidszorg, vindt minister Klink. Want zonder vertrouwen vervallen we in bureaucratie en juridisering.

Een arts mag van een behandelrichtlijn afwijken als dat in het belang is van de patiënt. Dat heet professionele autonomie. Geneeskundestudenten moeten daar al in de basisopleiding vertrouwd mee worden gemaakt.

Wat een dokter tot een goede dokter maakt, is niet te vangen in protocollen. Zijn professionaliteit uit zich op drie manieren: in bepaalde situaties moet een dokter autonoom zijn, in andere altruïstisch en bijvoorbeeld in de communicatie met patiënten mo

Onlangs heb ik een interessante bijeenkomst van de KNMG bijgewoond. Eén van de sprekers was mevrouw drs. Van Beek, plaats­vervangend voorzitter van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa).

De omgang tussen artsen en de farmaceutische industrie krijgt een plaats in internationale richtlijnen, net als de professionele autonomie en verantwoordelijkheid.

Collega Meyboom reageert op het feit dat rechtssocioloog J. Griffiths tot tweemaal toe ‘euthanasie plegen’ schrijft (MC 18/2007: 789).

Meer dan ooit moeten artsen de belangen van hun patiënten afwegen tegen andere belangen. Hoe voorkomen ze dat hun professionele autonomie daarbij in gevaar komt, vraagt de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg (RVZ) zich af.